NEDEN DİKSİYON KURSUNDAYIM?

İlk olarak şunu söylemeliyim ki kendimi bu kursa katılmayı başardığım için çok şanslı hissediyorum. Fonetik ve diksiyon kursa benim hayata bakış açımı, kendi

kararımı kendimin vermemin en doğrusu olacağını hiçbir zaman insanların içine

girmeden, onları tanımadan yargısız infaz yapmanın doğru olmadığını ve bunun gibi

daha birçok şeyi ben bu kursta keşfettim.

Yepyeni insanlarla tanıştım, dost oldum, bunun da büyük hazzını yaşıyorum. En küçük şeyi bile dert eden birisi olduğum için insanlarla olan iletişimsizlikler beni her zaman çok üzmüştür. Ama bu kursa katıldığımdan beri kendimi bir kuş kadar hafif hissediyorum. Çünkü karşımdaki kişiye kim olursa olsun kibar davranamaya çalışıyorum. Sorduğu soruya yanıt veriyorum.

Üzüntüsüne kederine ve mutluluğuna ortak oluyorum. Buna rağmen bana

saygısızlık eden insanlar yok mu? Elbette var. Fakat ben bir insanın karşısındaki

insana davranabileceği en iyi biçimde davrandığıma inandığım için gönlümü ferah

tutuyorum ve dolayısıyla kafamı buna takmıyorum.

Fonetik-diksiyon kursuna başladığımdan beri birinci, ikinci ve üçüncü kura katılmak bana nasip oldu. Dördüncü kura da katılmayı arzu ediyorum. Kursa katılmadan önceki halimle şu andaki durumumu açıklayacak olursam birinci turda konuşmamda fazla bir değişme olduğunu söyleyemem. Fakat daha önemlisi bazı düşüncelerimde değişiklikler oldu.

Arkadaşlarımla olan sohbetlerimizde olumlu sözler işittim. İkinci kurda artık neyi

nerede konuşacağımı iyi belirlemeyi, kelimelerimi ve cümlelerimi içinde bulunduğum

ortama ve konuma göre seçmeyi, çoğunlukla yanlış telaffuz ettiğim kelimeleri doğru

telaffuz etmeye başladığımı fark ettim.

Son olarak üçüncü kurda ailem ve arkadaş çevremle aramda güzel dialogların başladığını anladım. Bunların yanı sıra genel kültürüm de arttı. Derslerimiz sırasında bilmediğim yeni terimler öğrendim.

Şu zamana kadar girdiğim ortamlarda karşımdaki insanla konuşurken kendi

fikirlerimden söz etmeye çekinirdim açıkçası. Çünkü fikrime saygı gösterilmez

korkusu vardı bende. Dolayısıyla ben de ortamın havası bozulmasın diye ve zıt fikirli

bir insan portresi yaratmamak için sadece karşımdakini dinlerdim.

Tartışmalı  ortamlardan uzak durmuşumdur. O zaman senin kendine ait düşüncen

yokmuş diye bir şey gelebilir aklınıza. Hayır. Elbette kendime ait düşüncelerim ve

hayat felsefem var. Olacak da. Ama nedenini bilmiyorum. Belki de bu kendime

güvenim olmadığından kaynaklanabilir. Bir türlü düşüncemi açık seçik ifade

edemiyorum. İşte bunun böyle olmadığını da üçüncü kurda anladım. En önemli

gelişme de bu oldu.

Hocam sizin derslerde de ifade ettiğiniz gibi herkes birbirinin fikrini ve düşüncesini

öğrenmeli ve saygı duymalı. Aynı düşüncelerde insanlar olmayabiliriz. Fakat

herkesin kendisine bir pay çıkarması, fikir alışverişinde bulunması açısından düşünce

ve fikirlerimizi kendimize saklamaktansa insanlarla paylaşmak en doğru olanıymış.

Bunu da üçüncü kurda yaptığımız tartışmalarda fark ettim. Her zaman dile

getirdiğimiz bir konu var. İnsanlar arasındaki iletişim kopukluğu. Gerçekten bence

bu önemli bir problem. Toplum olarak bu problemi henüz çözmüş değiliz. Ama ben

bu kursa katılanların problemin büyük bir kısmını aştıklarını ve toplum içinde

ayrıcalıkları olduğunu düşünüyorum. Tabii ki de bu güzelliklerin mükemmeliliğin

kaynağı sizsiniz hocam. Ders günlerini iple çekiyorum. Derse girdiğiniz andan

itibaren kafamdaki bütün olumsuzlukları bir çırpıda siliyorum ve kendimi çok rahat

hissediyorum.
Arkadaşlarım bana fonetik-diksiyon kursunda neler yapıyorsunuz diye

sorduklarında benim de onlara yanıtım şu oluyor: Anlatılmaz, yaşanır.

Saygılarımla,

Melike Akgül